Dag 1 Heemstede Quito

Woensdag 3 augustus : Heemstede-Quito

De wekker gaat om half 6. Omdat er al en aantal dagen extra veiligheidscontroles worden gehouden door de marechaussee rondom de toegangswegen naar Schiphol, trekken ook wij meer tijd uit voor het ritje naar de luchthaven. De vlucht naar Quito vertrekt om 10 uur, dus worden we om half 7 thuis al opgepikt. Het huis is voor ons doen spik en span, omdat gedurende onze vakantie Dinneke & Nanno op ons huis en katten passen.  Opa Hans rijdt voor met een aanhanger achter zijn auto. Hij vindt het niks om met 6 personen en een lading bagage in een auto te moeten zitten, dus alle koffertassen verdwijnen in de aanhangwagen.  Wij denken dat we er daarom op Schiphol aan een controle moeten geloven, maar er is helemaal geen vertraging. Soepel rijden we naar de vetrekhal, waar we afscheid van Pa nemen. Daarna wel wat lange rijen bij het afgeven van de koffers en de gebruikelijke security-checks.  Lau heeft al direct honger dus we zoeken een cafetaria op, alwaar de familie Peeters ook is neergestreken. 2 Jaar geleden in Mexico zaten zij in hetzelfde reisgezelschap en Iris en Laurens raakte bevriend met hun dochters.  Pien is er dit jaar niet bij, vanwege de aanstaande ontgroeningsweek van de studentenvereniging. Kiki en Iris zitten direct weer gezellig te kletsen. Rond 10 uur vliegen we het luchtruim in. We zitten helaas volledig verspreid over het vliegtuig, dus we spreken elkaar niet. Iedereen kijkt n handje vol films, waardoor de reistijd van ruim 11 uur tot relatief vlot verloopt. Het is een wat rommelige landing, dus ik houd het net vol…. Na aankomst lange rijen voor de douane, maar daarna zijn de koffers direct op te pikken en lopen we in de armen van een Nederlands meisje (Puck) die ons naar de bus brengt.  Pieter presteert het om zonder zijn koffer naar de bus te lopen. Gelukkig had Marc het in de gaten en redde zo zijn bagage!  Na een ritje van 45 minuten komen we aan in het hotel.  Nadat de bus wegreed, bleek dat Pieter zijn telefoon in de bus had laten liggen…  14jarig puberbrein… GRR.  Gelukkig kom Puck de chauffeur bellen en kregen we kort daarna het verlossende woord dat de telefoon terecht was en morgen naar het hotel zou worden gebracht..  Koffers stallen en vrij snel daarna een stukje lopen naar het uitgaanscentrum voor het diner. Omdat het 7 uur tijdsverschil met Nederland is, eten we voor Ecuadoraanse begrippen vroeg, maar nadat het diner er inzit, wil iedereen maar 1 ding, naar bed en lekker slapen. Voor ons gevoel is het namelijk 3 uur ’s nachts.  Tijd voor de nachtrust.