Dag 2 Quito

6 augustus 2016 - Otavalo, Ecuador

Quito.. Uitzicht vanuit de kathedraal

Donderdag 4 Augustus :    Quito

Quito telt 2 miljoen inwoners. ( Heel Ecuador heeft er 16 miljoen) . De stad ligt op 2850 meter hoogte in de Andes in een soort vallei. De stad is ongeveer 4 km breed en 70 km lang… Ons hotel ligt in de uitgaanswijk en omdat vooral het historische centrum interessant is, vertrekken we na het ontbijt met een soort trolleybus naar het centrum. De bussen komen met een noodvaart op een verhoogd perron afrijden. Remmen keihard voor de poortjes, er vallen laadkleppen van de bus met een knal op het perron en dan moet je maken dat je instapt, anders scheurt de bus weer weg. Ze wachten niet op treuzelaars. In het centrum aangekomen, lopend een straatje steil omhoog.  Je merkt direct dat je op hoogte bent. Hijgerig en kortademig komen we aan op een groot plein. Inmiddels heeft onze gids voor de komende 3 weken zich bij ons gevoegd en Nella neemt ons de hele morgen op sleeptouw door de stad langs de meeste bezienswaardigheden. Presidentiele paleis, een aantal kerken en een lekker koffieadresje. We kopen coca-thee die ons hopelijk de komende week helpt bij het tegengaan van hoogteziekte en lunchen op een groot plein bij een van de vele kerken. Er hangt een relaxte sfeer n de stad. Bijzonder is dat de ex-burgemeester vandaag begraven wordt, dus we worden meerdere malen geconfronteerd met een bijzondere begrafenisstoet.  Alle hulpdiensten ( witte, rode en blauwe kolom) op motoren begeleiden de lijkwagen. Vele Bomberos ( brandweerlieden) op motoren blijken vrouw te zijn. Bovendien hebben ze allemaal de lippen knalrood gestift, zodat het goed matcht met hun rode brandweerjassen. We lunchen aan de voet van een grote kerk aan een plein. Daarna gaat ieder zijns weegs. Wij dwalen rustig wat door de straatjes en klimmen omhoog naar de Basilica. Een grote kerk op een hoge top van de stad. De kerk zelf is niet zo heel erg mooi, maar wat t vooral tot een “uitje” maakt is de beklimming van de torens. Allereerst met de trap ( of lift) naar omhoog tot boven het dak van de (binnen)kerk.  Dan lopen we over een paar planken over het plafond van de kerk  ( onder het dak)  naar de andere kant van de kerk. Dat komt uit op een enorm steil trappetje van een meter of 5.  Dat is voor familieleden met hoogtevrees al een uitdaging. Bovenaan de trap staan we dus buiten de kerk op een van de torens. Daar blijkt het “attractiepark-gehalte” nog niet over te zijn, want er volgen nog 2 extreem open steile ijzeren trapjes buitenom de kerk naar een hoger niveau. Voor Laurens, Pieter en mijzelf geen probleem, alhoewel ik wel moet constateren dat een dergelijke constructie in Europa ( en zeker in Amerika) nooit de veiligheidskeuring had doorstaan.. JP besluit niet verder te klimmen en ook voor Iris, die als kind al een hekel had aan open trappen en wildroosters (J ) is het een uitdaging. Helemaal als we halverwege 5 minuten moeten wachten omdat de stijgers en dalers allemaal over het smalle ( 40 cm brede) trapje moeten…  schuifelen en buiken in...  Boven aan gekomen is het het uitzicht echter meer dan waard. Fenomenaal uitzicht over de langgerekte stad. We hebben bovendien prachtig weer met mooie blauwe luchten en af en toe een witte wolk.  Na de daling lopen we langzaam terug naar ons beginpunt, omdat Laurens toe is aan een knipbeurt. Wordt zo langzamerhand een traditie op vakantie, en ook in Ecuador komt het weer helemaal goed. Voor 4 dollar wordt hij letterlijk geknipt en geschoren. Inmiddels beginnen we allemaal wat vermoeid te raken en lopen we terug naar het grote plein. We drinken wat en blijken te zijn neergestreken op de trappen van de kerk alwaar de  afscheidsdienst van de Burgemeester om half 6 ’s avonds start. Daarvoor een grote erehaag met wederom veel politie en brandweerlieden. De schoenpoetsertjes ( kleine jongetjes van n jaar of 8 ) lopen er dwars doorheen. Dan komt de lijkstoet aan, voorafgegaan door een band die “don-corleone-achtige “ muziek maakt.   De groep verzamelt zich hierna weer en we lopen naar een ander plein en dineren in een restaurant op 3 hoog met prachtig uitzicht op de stad. Omdat we bijna op de evenaar zitten wordt het hier het hele jaar door iedere dag om 18.00 uur donker.  Vanuit onze locatie zien we de hele vallei in de lichtjes!  Mooi.   Na het diner is iedereen moe. Toch wat gevolgen van de  jetlag en het tijdsverschil. We vangen dus de terugrit met de bus aan en rond 21.00 uur zijn we terug in het hotel. De kinderen gaan op de kamer van Lau, Ier en Piet nog weerwolven, maar ook zij maken het deze avond niet erg laat. Ze bleken om 22.30 uur gestopt te zijn. Ik vrees dat wij die tijd niet meer bewust hebben meegemaakt!