25 juli - Luoyang

Dag 8             Zaterdag 25 juli.       LUOYANG

Het was een bijzondere nacht!  Omdat de compartimenten gewoon open waren, en de trein ’s nachts diverse stops had, liepen er steeds reizigers langs. Omdat je je bewust bent van het feit dat je alle waardevolle spullen naast en onder je bed hebt staan, blijf je waakzaam en dus licht slapen. Tel daarbij op dat er hier en daar iemand ligt te snurken en ook hier Chinezen het leuk vinden om je ( met flits) op de foto te zetten (Laurens). Een korte en gebroken nacht dus. Wel een bijzondere beleving! We zijn inmiddels weer 800 km verwijderd van Beijing. Om 5 uur was iedereen klaarwakker.  Rond 7 uur zaten we aan het meegebrachte ontbijt zachtjes te zingen voor de jarige (13) Pieter. De Chinezen sliepen wel lekker door… Met enige vertraging kwamen we om half 9 in Luoyang aan. Volgens de gids een kleine stad; maar 2 miljoen inwoners… De bus stond klaar en daarmee waren we vlot in ons hotel. Iedereen stoof naar de kamers voor een verfrissende douche. Even wat vrijetijd.  Om 11.30 verzamelen voor de trip naar de Shiolintempel.  De bakermat van het zenboeddhisme en de Kungfu!  Het klooster werd 1500 jaar geleden gesticht en kort daarna bezocht door een Indiase monnik. Hij onderwierp de monniken van het klooster aan een streng regime van gymnastische oefeningen. Hieruit ontwikkelde zich de Kungfu,  In het gebied rondom de tempel liggen 300 Kungfu scholen waar nu ruim 60.000 kinderen fulltime bezig zijn met deze sport/levenswijze. De Shiolin tempel ligt 80 km buiten Luoyang in de bergen. Tijdens de1,5 uur durende rit lagen alle volwassenen te pitten. De kinderen spelen zoals gebruikelijk Weerwolven. Het was vandaag erg warm, rond de 40 graden. Zweten dus. Eenmaal aangekomen verbaasden wij ons over het grote parkeerterrein en vele touringcarbussen. De Efteling is er niets bij!  We lopen het complex in en krijgen een demonstratie van een groep leerlingen. Met een naald prikt er een een ballon stuk. Op zich niet vreemd, maar wel dat hij die naald eerst door een glazen ruit duwt!  Daarna bezoeken we de tempel zelf. Aangezien alle tempels hier van hout zijn en er nogal eens verwoestingen door oorlogen of blikseminslagen zijn geweest, is het huidige houten complex feitelijk van recente datum. De locatie en de marmeren plateaus zijn wel oud. Sommige bomen ook. Deze hebben sporen van de vingeroefeningen. Na 15 jaar trainen kunnen sommigen met hun vinger gaten in bomen boren! We lopen verder naar een terrein waar allerlei kleine pagodes staan. Iedere pagode is de begraafplaats van een belangrijke monnik. Het was een lange warme wandeling, dus een aantal kiezen ervoor om met golfkarretjes teruggebracht te worden naar de ingang. Anderen lopen het lange stuk terug. In 1,5 uur weer terug naar de stad. Niets ouds te bekennen. Allerlei grote betonnen gebouwen, en ook hier alleen auto’s en elektrische bromfietsers. De enige fietsers zijn oudjes en jonge mannen op mountainbikes. We schatten in dat hier over 20 jaar ook de zwaarlijvigheid zijn intrede zal gaan doen. Vroeg in de avond zijn we terug en na een opfrisbeurt eten we met de groep gezamenlijk in een nabij gelegen restaurant. We vieren vanavond 3 verjaardagen in een. Morgen hebben we nog een 18-jarige. Met Lau en Pieter erbij is dat voor Lili reden om na het eten een mega 2-verdiepingen taart op tafel te zetten. Ze krijgen ook ieder een klein Chinees symbolisch cadeautje, een kroon op hun hoofd en worden versierd met een rode slinger. Ze heeft ook voor iedereen nagezocht in welk teken van de dierenriem wij zijn geboren. JP is slang, Ik en Pieter zijn Paard, Iris is Konijn en Lau is Os. Meer dan voldaan keren we terug naar het ( erg prettige) hotel.