Dag 14 - Bryce Canyon - Zion Canyon

DAG 14    BRYCE CANYON- ZION CANYON  maandag 2 augustus 2010

We rijden vandaag rond 09.30 uur het campground af. JP slaagde er vanmorgen pas in om internetverbinding te krijgen, maar moest daarvoor wel de halve camping over op zoek naar een gunstige plek !  Na het versturen van het blog, het ophalen van de mail en het boeken van de campground in Las Vegas! , gaan we terug naar Bryce Canyon. We parkeren de camper bij “Sunrise point”en duiken rond 10.00 uur de kloof in op het Queens garden trail “.  We dalen fors en verbazen ons weer over de vreemde natuurverschijnselen. Dit stuk van het pad is enigszins kalig, maar nadat we op de bodem van de kloof zijn aangekomen wordt het groener en lopen we tussen de bomen. Aan het einde van deze wandeling ( one way)  lopen we een stukje door de kloof als verbinding naar de “Navajo trail”. Dit stuk van de route kon ons allemaal beter bekoren, want we lopen nu echt midden tussen de Hoodoo’s. Bovendien was de wandeling  omhoog weer spectaculair. Tussen 2 hoge rotswanden door steil omhoog. (Alhoewel na de stijging van North Kaibab Trail in de Grand Canyon, deze een peuleschil was!) Vorige week was dit gedeelte afgesloten vanwege vallende rotsblokken. Maar nu gelukkig weer open. Wel volop werkzaamheden om het pad weer begaanbaar te maken!  Rond 12.00 uur zitten we weer in de camper op weg naar Zion NP. Dat is in principe maar een stukje van 1,5 uur. Maar vanwege wegwerkzaamheden aan de weg die de oostelijke ingang van het park begaanbaar moet maken, raden ze een alternatieve route van 2 uur omrijden extra aan. Dit omdat de eventuele wachttijden konden oplopen tot 3 uur. Wij hadden echter weinig zin om een enorm eind om te gaan rijden, dus besloten we de gok te wagen… Na een uurtje reden we de oostelijke ingang tegemoet, via Carmel Junction.  We wisten vanuit de reisboeken dat grote campers 15 dollar boete moesten betalen om door de Mount Carmel tunnel te mogen rijden. Ze moeten namelijk het tegemoetkomende verkeer stopzetten voor de campers, omdat die te hoog zijn voor deze tunnel.  Daarom moet je in het midden van de enige tunnelbuis gaan rijden!! Wij hadden echter geen idee of onze camper te hoog/breed zou zijn!  In het park aangekomen bleek dat de gehele oostelijke toegangsweg was veranderd in een dirtroad.  Continue 1 rijstrook afgesloten, waardoor we wel oponthoud hadden, maar alles bij elkaar zeker niet meer dan 15 minuten.  We waren dus inderdaad een te hoge/brede camper, dus de vriendelijke ranger zette voor ons het verkeer stil. Na enige minuten konden we verder rijden. De tunnel was “vet cool” volgens de kinderen. Erg laag en enorm lang. Met af en toe aan een kant van de tunnel een kleine opening, waardoor je een kort uitzicht kreeg op de berg erachter.  Vandaag de hele route enorm gedaald:  van 8000 naar 800 ft. ( van 2400 meter naar 240 meter). Daarom steeg de temperatuur ook weer behoorlijk.  Rond 2 uur kwamen we aan op de Zion Canyon campground . We hadden uit reisverslagen al gelezen dat hier een beek was waarin je met enorme luchtbanden kon afdalen in de beek. Wij blijken met de camper tegen de beek aan te staan en zien inderdaad de luchtbanden door de stroomversnellingen drijven. Dikke pret natuurlijk.  Pieter had er echter weinig zin in, dus uiteindelijk is JP  samen met Iris & Laurens  naar het verhuurbedrijf gegaan aan de overkant van de camping. Op de camping konden ze rond 17.00 uur opstappen en dan zouden ze 2 uur later, een heel eind stroomafwaarts, weer worden opgepikt en teruggebracht.  In het tussenliggende uurtje hebben we lekker gebruik gemaakt van het zwembad.  Om 17.00 uur dreven ze achter de camper langs en rond 19.00 uur kwamen ze natuurlijk met een hele dikke greins op hun gezicht weer terug. Die van JP was minder dik, want-  zoals al voorspeld door de verhuurder-  “Volwassenen gaan minder snel dan kinderen”. ( Het risico dat je door je gewicht sneller vast komt te zitten is groter…)  Hij kon ze dus niet helemaal bijhouden!  Pieter speelt de hele middag lekker in de beek en ik heb de gelegenheid om weer een boek uit te lezen.  Het is wel weer even wennen aan de hitte. Maar dan kunnen we ons vast voorbereiden op de hitte in Las Vegas. (Altijd boven de 40 graden in deze periode!). We eten een eigen maaltijd in de camper en daarna spelen de kinderen nog even in de beek.  We zijn op de helft van de vakantie!