Dag 11 Banos

zaterdag 13 augustus                    Banos

Vandaag een hele dag in Banos. Dit stadje ligt prachtig te midden van de natuur en dus zijn er enorm veel outdoor-activiteiten te doen.  Wij hebben ervoor gekozen om te gaan raften.  We moeten ons om 9 uur melden bij het agentschap waar we geboekt hebben, en dus hadden we ons voorgenomen om te ontbijten in een tegenover gelegen locatie met prima koffies. Deze bleek echter nog gesloten, waardoor we uitweken naar een Ecuadoriaanse gelegenheid, waarvan de bediening bestond uit  4 generaties personeel. Overgrootmoeder en kleinzoon liepen echter voortdurend in de weg van de hardwerkende oma en moeder. Dat leverde hilarische taferelen op, waarbij vooral de kleinzoon het moest ontgelden van de 2 pittige dames. Het ontbijt was sober, maar we hadden het gevoel dat we in een aflevering van Fawlty towers zaten. En dat was bijzonder entertaining !  Om 9 uur staan we braaf bij het agentschap. Lotte, een van de medereizigers ging vandaag met ons gezin mee. We werden in een minibusje gereden naar een huis in de buitenwijk van Banos, alwaar we stoffen gympjes en wetsuits aangemeten kregen. Met dit materiaal stapten we over in 2 grotere bussen, waar inmiddels ook veel Ecuadoriaanse jongeren inzaten, die ook een dagje raften hadden geboekt. Vervolgens met deze 2 bussen in een uurtje naar het vertrekpunt van de raft-vaar-ervaring.  In de bus werd Spaanstalige muziek gedraaid en dat leverde een uitbundige sfeer op. Ondanks het feit dat veel mensen elkaar geheel niet kenden, werd er door bijna iedereen uit volle borst meegezongen. Op dat moment wist ik weer waarom in Zuid-Amerika zo veel leuker vind dan Azië….  In Azie zijn de mensen veel ingetogener, bedeesder,  laten ze hun gevoel niet snel zien. In Zuid-Amerika  lijkt het juist het tegenovergestelde. Veel warmte, mensen die uitbundig het gevoel laten zien. Leven vanuit het Corazon… Ik zat de hele weg met een glimlach!   Na de busrit kwamen we aan bij de rivier. Eerst onszelf in de strakke wetsuits persen, helmpjes op en zwemvesten aan. Daarna “droogoefenen” in de boten. De gids achterop geeft de commando’s. Aan elke zijde van de boot 4 matrozen die, op de rand van de rubberboot zittende, op commando  moeten roeien ( voor- of achteruit) of voor de veiligheid in de boot moeten gaan zitten. En een groepsyell moeten schreeuwen. Al snel een geoliede machine, waarna we het ruime sop mochten kiezen. En die tocht was FANTASTISCH!  We hebben wel eens vaker geraft, maar niets haalt het bij deze ervaring. Onze gids legde de boot precies waar hij m hebben wilde op de snelstromende rivier. Voortdurend wisselde stroomversnellingen en hoge golven zich af met rustige stukjes. Af en toe werden we kletsnat en af en toe viel er eens iemand uit de boot. Ook op rustigere stukjes kon je even overboord om te dobberen en daarna  snel weer in de boot voor de volgende stroomversnelling. Laurens had de GoPro op zijn helm gebonden, dus dat leverde mooie filmpjes op. Op een moment sloeg de volledige bemanning van de linkerkant van de boot om… ( Laurens, Jan-piet, Iris en Pieter) JP en Pieter raakten even onder de boot, dus dat was wel even schrikken voor hen. JP raakte ook wat achterop en werd door een andere boot uit het water gevist en weer bij ons afgeleverd. De anderen werden door ons weer aan boord gehesen, waarop we weer verder konden. De zon scheen, prachtige uitzichten over de bergen, lekker actief buiten zijn, een gillende Iris als we weer wat enorme golven tegemoet gingen. Hele fijne middag!!   Na 2 uurtjes raften, die voorbij vlogen, kwamen we weer aan land.  De busjes met onze kleding stonden klaar. Uit de wetsuits komen en droge kleding aan. Dat lukte bij de een wat makkelijker dan de ander!   Daarna weer retour Banos.  Onderweg nog gestopt voor een lunch ( Pollo met rijst en groente) en rond half 4 waren we weer terug in ons hotel.     JP, Pieter en ik gingen nog een rondje lopen door het stadje. Lau en Iris bleven wat relaxen in het hotel. We zijn nog even de kerk ingelopen, waar opdat moment een stampvolle mis aan de gang was, en hebben op de Puente San Francisco  naar Bunjee-jumpers gekeken, die vanaf de brug de kloof insprongen…  Daarna retour hotel omdat ik en Laurens nog een massage geboekt hadden.  We lagen met zijn tweetjes in een kamertje en kregen een heerlijk ontspannende lichaamsmassage.   Volstrekt ontspannen kwamen we weer aan in het Hotel, waar we om half 8 verzamelden voor een bijzonder diner. In de Andes eten ze als delicatesse cavia.  Dus een aantal van de groep wilden dat graag ervaren. Vanavond eten we dus in een restaurant waar cavia op het menu staat.  Halverwege gaat de hele groep echter van tafel om naar de Olympische  finale 100 meter sprint met Daphne Schippers te kijken. We moeten er even voor naar een ander Hotel aan de andere kant van de straat, en zien dus dat ze helaas maar 5e wordt. Daarna snel terug aan tafel voor de Cavia. JP en Laurens hebben het ook besteld en eten er lekker van. Het lijkt op een kruising tussen kip en konijn.  Iris, Pieter en ik hebben iets anders van de kaart gekozen.  Het plan voor vanavond was om nog naar de kareokebar te gaan, maar de meesten van ons zijn te moe.  We liggen dus rond 23.00 uur weer lekker bijtijds in onze bedjes.