Dag 13 Guamote (Chimborazovulkaan)

maandag 15 augustus                   Guamote ( Chimborazovulkaan)

Vandaag weer eens vroeg op. Om kwart voor 7 zit iedereen aan het ontbijt en om half 8 zitten we in de bus richting de Chimborazovulkaan. Deze vulkaan is de hoogste van Ecuador, namelijk 6310 meter hoog.  Vanaf het midden van de aarde gemeten is deze berg/vulkaan zelfs hoger dan de Himalaya, dus daar zijn ze hier trots op. Vandaag gaan we naar 4800 meter, dus we hebben ons goed moeten voorbereiden. Hoogteziekte ligt hier op de loer. Je weet nooit van te voren wie erdoor getroffen wordt. Fitte mensen of mensen die al eerder op (grote) hoogte zijn geweest, kunnen nu plots ook ziek worden. We hebben inmiddels al weer een nacht op 3300 meter doorgebracht, dus daarmee zijn we enigszins voorbereid. Verder drinken we vandaag cocathee bij het ontbijt en drinken we sinds gisteren al behoorlijk veel water. We boffen vandaag enorm met het weer! Normaal gesproken ligt de top van de vulkaan bijna altijd in de wolken en is het daarboven dus mistig en/of regenachtig cq. Hagelbuien. Vandaag echter is het bijna strakblauw en zien we de vulkaan in al haar glorie bij het aanrijden al in de verte liggen. Dat levert dus mooie plaatjes op.  We zien wilde lama’s, alpaca’s en Vicuna’s ( een 3e soort lama-achtige, die alleen op deze vulkaan in Ecuador nog voorkomt). We stijgen langzaam maar gestaag en na de boomgrens mag niemand meer slapen in de bus, omdat Nella wil kunnen zien of er reizigers tekenen vertonen van hoogteziekte. Tot 4300 meter is er gelukkig met niemand iets aan de hand. Daar aangekomen stappen we wederom even uit de bus, en blijkt wel waarom we veel laagjes kleding aan moesten. Het is koud boven…. Ondanks dat de zon fel schijnt, waai je bijna uit je verschoninkje!  Na een korte sanitaire stop en uitleg over de vegetatie ( weinig belangstelling van de kinderen) gingen we verder omhoog met de bus tot 4800 meter.  Nog kouder, nog meer wind en heeeeeeel rustig lopen. De hoogte maakt dat alles meer moeite kost. We drinken in een soort skihut ook hier een grote kop cocathee en daarna gaat het echte werk beginnen. Een deel van de groep gaat met 2 Indiaanse gidsen 200 meter verder omhoog lopen. Wij hebben echter gekozen voor het stoerdere werk, namelijk met mountainbikes de hele vulkaan afsjezen!  We zijn warm aangekleed en worden uitgerust met elleboog- en kniebeschermers. Krijgen een bivakmuts op (tegen de wind) en een fietshelm en handschoenen. De fietsen zijn al op onze lengte ingesteld en als iedereen klaar is, storten we ons van de vulkaanhelling af. Het eerste gedeelte is een “dirt-road”. Naast stoffig ook behoorlijk ongelijkmatig. Het hobbelt en de armen en polsen krijgen het behoorlijk te verduren. Maar ja,  we houden allemaal wel van een beetje snelheid en risico, dus heel zachtjes  gaat het zeker niet.  Het is ontzettend gaaf!   Helaas heeft ook nu Pieter weer pech. Hij krijgt een enorme windvlaag voor zijn kiezen, waardoor hij in een diep spoor terechtkomt en onderuit gaat. Gelukkig fiets achter hem een groepslid, die werkzaam is als ambulance-verpleegkundige, dus wordt hij grondig nagekeken. Hij is behoorlijk hard op zijn heup gevallen, maar gelukkig is er niets kapot/ gebroken. Hij stapt dus heel stoer weer op en maakt de hele tocht ( 33 kilometer) gewoon af.  Het 2e gedeelte van de tocht gaat over asfalt en is dus minder hobbelig en gevaarlijk. We halen behoorlijke snelheden. Ik zie een aantal familieleden diep over hun stuur gebogen hangen, om maar zo min mogelijk wind te vangen en dus snelheid te maken. We stoppen een aantal keer kort om achterblijvers de kans te geven om bij te komen. Uiteindelijk zijn we netto in 67 minuten weer beneden in het dorpje. Iedereen ( ook Pieter) met een dikke glimlach op het gezicht.   We lopen naar een restaurantje, waar de wandelaars een half uur later ook met de bus aankomen. 1 wandelaar had kort nadat hij de 4800 meter was gepasseerd, toch hoogteziekte gekregen!   We eten een soepje en stappen daarna weer in de bus voor de terugrit naar Guamote. Daar zijn we rond 16.00 uur weer terug.  Laurens, Iris en ik krijgen met nog 3 andere medereisgenoten nog een kooklesje. We maken kaas- en banaan empanada’s.  erg leuk om even te doen. Iedereen mag proeven en wat er overbleef ging naar de buurtkinderen.  Om half 8 zit iedereen weer aan het diner. Daarna gaan de kinderen nog even kaarten en keeten en taait de oudere generaties wederom iets eerder af.