Dag 17: Isla Mujeres

Dag 17:  Isla Mujeres

Donderdag 7 augustus. Op „ het vrouweneiland”  staan we wederom op tijd naast ons bed. Om half negen staan we aan de pier on in 2 boten te stappen. We gaan naar de Walvis-haaien!  Vanwege mijn bedenkelijke zee-golfslagreputatie op tijd mijn primatourtje ingenomen. We varen ruim1,5 uur de oceaan op en komen aan in een gebied waar de walvishaaien fourageren. De walvishaai is de grootste haaiensoort en volstrekt ongevaarlijk. Ze eten namelijk alleen viseitjes en ander klein spul. Ze zwemmen met open bek door het water en filteren zo hun voeding eruit.  We mogen in 3-tallen met een duiker van boord en zwemmen letterlijk tussen de haaien door. Soms komen ze recht op je af en buigen op het laatste moment voor je af. Het zijn enorme beesten, die ongeveer 12 meter lang zijn. Sommige exemplaren kunnen 18 a 20 meter lang worden, maar zo enorm zien we ze vandaag niet. Toch is het majestueus. Elegant zwemmen de joekels continu langs en om de boot. De Go-pro maakt weer vele (onderwater) filmpjes en iedereen gaat een paar keer te water. Na mijn duik wordt ik toch weer zeeziek van de deining tijdens het stilliggen. Terwijl iedereen lekker aan zijn sandwich zit, voer ik de vissen weer eens. Tijdens de terugtocht zien we nog een school dolfijnen zwemmen en een grote zeeschildpad. In plaats van terug te gaan naar de haven, legt de kapitein aan bij het Noord-strand. we worden uit de boot gezet in ondiep water en, terwijl de kapitein de cerviche en quaccemole klaarmaakt, staan wij tot ons middel in de zee met een koude corona en/of een frisje.  Hoe slecht kun je het hebben. Na een half uurtje zwemmen, drinken is de lunch klaar en eet iedereen van de vis. De kinderen leren het inmiddels ook! Om half 3 zijn we terug in het haventje en bij terugkomst duikt iedereen direct het zwembad weer in. Na een middagdutje gaan we aan het einde van de middag weer het hotel uit. We slenteren wat, kopen walvishaai-sleutelhangers en besluiten bij hetzelfde restaurant als gisteren te eten. Naast het heerlijke eten, bevielen de De Margaritha’s en Mojito’s ook erg goed. Na het eten nemen we een Italiaans ijsje en huren een golf-karretje!  Het eiland is auto-luw en veel mensen verplaatsen zich met zo’n ding. Niet echt nodig, want het eiland is zo’n 200 meter breed en 8 kilometer lang, maar als je bijna je rijbewijs hebt ( Laurens) is het wel erg leuk om met zo’n ding de show te maken. Er wordt een mooie proefrit gemaakt en verder is het een gebruikelijke avond.