Dag 5 : Bacalar

Dag 5:  Bacalar

Zaterdag 26 juli. Vandaag staan de mangroves en laguna op de agenda. We mogen vandaag uitslapen en zitten pas (!) om half 9 aan het ontbijt. We zitten wat bij het zwembad en het meer beneden bij het Hotel. Na de lunch worden we opgehaald door Tania, een jonge Mexicaanse. We rijden een stukje en komen uit op een plek aan het meer waar het wat smaller is. We stappen daar, samen met een ander gezin met 5 personen en Kymo in 6 kajakken. Pieter mag/moet bij Tania in de kajak en stelt zichzelf voor als Pedro. Het is vandaag gelukkig iets bewolkter dan de afgelopen dagen en er staat een lekker windje. Dat maakt dat het gelukkig niet zo bloedheet is vandaag. Het water van het meer is, ondanks dat er open verbindingen zijn met de zee,  toch zoet. Het is enorm helder. We roeien langs de mangrove. Yucatan bestaat voornamelijk uit kalksteengrond. Die grond is arm, dus zelfs de mangroves worden niet groot. Af en toe zien we nestjes van kolibrie’s. Na een prettig stukje varen, leggen we aan en duiken we het water in. Het is spatzuiver, helder water en voelt, na een paar dagen zeewater, erg prettig. Aangezien Armando gisteren vertelde over de Boa-constrictors en alligators, bevragen we Tania hierover. Zij bevestigd dat die inderdaad voorkomen in de mangroves…. Maar… 1 mijl verderop. Hier komen ze niet, vanwege het feit dat hier mensen komen. Daar blijven ze bij weg. Tuurlijk. Ik ben maar een beetje in de buurt van de kinderen en de groep gebleven. We hebben toch een heerlijk uurtje gedobberd en zijn daarna weer in de kajakken gestapt en teruggevaren naar het vertrekpunt. Daar aangekomen heeft Tania ons meegenomen het bos is en vertelde ze een aantal dingen over de bomen, kruiden, dieren en vruchten die we tegenkwamen. Daarna terug in het busje en naar het hotel. Er wordt nog wat gepoedeld in het zwembad en om klokslag 19.00 uur staat iedereen klaar bij de bus om naar het dorp te rijden voor een diner. Alleen ontbrak Louis, onze chauffeur.   Op zoek, en na 5 minuten kwam hij aangehold, met excuses, maar ik was in slaap gevallen….  Komisch want het was zijn enige ritje vandaag!  Wat minder was, was de temperatuur in de bus. Iedereen zat fris en fruitig in schone kleren in de bus. Daar was het echter 42 graden. Dus voordat de airco zijn werk had gedaan, was iedereen weer lekker plakkerig. Het mocht de pret niet drukken. Gelukkig nu wel kunnen pinnen en heerlijk gegeten in een Italiaans (!) restaurant, gerund door een onvervalste Italiaanse die heetgebakerd rondliep, maar wel alles onder controle had. Tania kwam haar geld nog even ophalen, omdat wij vanmiddag door ons cashgeld heen waren en zij liever geen dollars/euros wilde. Na het eten weer terug in een (koele) bus en alle ouders vermoeid naar bed. De kinderen echter gingen nog even door tot later met hun weerwolvenspel!