Dag 5 Otavalo - indanendorpje

zondag 7 augustus          OTAVALO- INDIANENDORPJE

We vertrekken vandaag na het ontbijt om half 8 en gaan met de grote bus naar een klein stadje           ( Cotacachi) in de buurt van Otavalo. Daar stappen we, alleen met wat handbagage en veel water,  over in 2 kleinere busjes die ons de bergen in rijden naar een vulkaan. Op 2800 meter stappen we uit en gaan met 2 gidsen een 2,5 uur durende wandeling over en langs de kraterrand maken. Het eerste deel van de wandeling gaat stevig omhoog en door de hoogte merk je dat behoorlijk. Kortademigheid slaat toe. Eenmaal op de kraterrand aangekomen hebben we aan de linkerhand uitzicht op het kratermeer. Deze vulkaan is al 100 jaar niet meer actief en de krater is dus een meer geworden van 200 meter diep. Aan de rechterkant kijken we uit over de omgeving van de vulkaan. De wandeling is prachtig, maar hier en daar wel stevig, omdat we in het begin veel moeten klimmen en de ( hier en daar uitgehouwen) trappen, in combinatie met de hoogte een forse inspanning vereisen. Maar, uiteindelijk lopen we de tocht prima uit en heeft niemand tijdens deze 1e echte test op hoogte, hoogteziekte gekregen. De zon schijnt en er staat een lekker windje. Doordat we hoog zijn, is de temperatuur prima te doen. Daardoor is het echter  zeer verraderlijk  ten aanzien van verbranden. Ondanks het feit dat we goed smeren, heeft Lau na afloop en rode nek en ben ik op mijn hoofd ( dwars door mijn haren heen!!) op mijn haarscheiding verbrand. Na een mooie tocht stappen we weer in de 2 busjes die ons terug brengen naar Cotacachi.  Een klein stadje dat  volledig bekend staat om zijn leer. Op weg naar het restaurant voor de lunch lopen we door een straat die geheel bestaat uit winkels die allerlei producten van leer verkopen. Moderne tassen, jassen, riemen etc.  Kortom een snoepwinkel….  Na de lunch hebben we even tijd om rond te kijken en diverse leden van het gezelschap scoren een mooie leren tas.  Ook ik heb alvast een verjaardagscadeautje gekregen J !

Op het pleintje drinken we nog een lekkere cappuccino. Daarna deelt het gezelschap zich op in 2 groepen. We slapen namelijk vannacht allemaal op verschillende locaties bij verschillende Indiaanse families.  Wij stappen met alle bagage wederom over in een klein busje, dat ons naar een nabij gelegen gehuchtje brengt, waar we rond 16.00 uur aankomen.  JP en de jongens slapen bij Mercedes en haar gezin.  Iris en ik logeren bij Oma Digna.  Ook haar kleinzoon Tupac van 13 jaar verwelkomt ons. Hij heeft 2 maanden zomervakantie en logeert 10 dagen bij zijn oma en opa. Opa krijgen we echter in het geheel niet te zien. Het is vooral de bedoeling dat je kennis maakt met hun leven en dat je meehelpt. Bij JP en de jongens gaat dat geheel niet goed, omdat er geen sprake is van meehelpen en ze dus weinig te doen hebben. Ze hebben dus vooral heel veel tijd om te lezen… Iris en ik worden gevraagd of we van wandelen houden. We beamen dat en worden op sleeptouw genomen door Tupac. Die blijkt een enorme liefhebber te zijn van alle Nederlandse Dj’s. Vooral Martin Garrix is favoriet. Hij kan zelfs het laatste nr. dat 2 weken geleden uitkwam helemaal (fonetisch) meezingen.  We lopen het dorpje uit en blijken wederom een forse klim te moeten maken. Halverwege lijkt Tupac enigszins de weg kwijt, maar dan komt de 70-jarige Oma op haar regenlaarzen ons tegemoet gesneld. Ze kiest een smal paadje dwars door het struikgewas en omhoog gaat het. Iris en ik, met Tupac in ons kielzog er hijgend achteraan.  Eenmaal bovenop de berg aangekomen, bleek er een soort Indianen offer-gedenkplaats van La Luna y Sol ( Maan & zon) te zijn. En worden er over en weer foto’s van elkaar gemaakt. Grappig is het feit dat Tupac een I-pad bij zich heeft en hij aan zijn Oma vraagt om hem met ons op de foto te zetten. Oma volledig traditioneel gekleed met een I-pad in haar hand, kreeg instructies, maar dat mislukte keer op keer..  Dwars door een eucalyptusbos daalden we weer af. Nog in een grot gekropen, waar ook een Zon & Maan gedenkplekje was. Beneden aangekomen, bleken we nog een extra omweg te gaan maken. De koe en haar kalf moesten nog worden opgehaald. Daar werd door oma  ook nog een mand met kruiden geoogst die ze op haar rug gooide en vervolgens liepen we met de koeien aan 2 touwen weer op huis aan. Na 2 uur wandelen kwamen we moe maar voldaan  in ons huisje aan.  We hoefden niet te helpen met andere zaken, dus konden we onze stoffige hoofden even neerleggen.  Wat gelezen en Iris aan haar Theorielessen voor het rijbewijs. Pas rond een uurtje of half 9 werden we gehaald voor het diner. Heerlijk gegeten, met tomatensoep en als hoofdgerecht een stukje vlees, met groente en maniok.  Tupac was duidelijk niet gewend om met mes & vork te eten en deed dappere pogingen om zijn vlees te snijden. Heel schattig.  Na het diner lekker slapen.