Dag 7 : Palenque

Dag 7 : Palenque

Maandag 28 juli. Vandaag staat in het teken van de grote Mayaruine in Palenque. Het ontbijt is schaars; stukjes stokbrood met jam. We zitten keurig te wachten op de rest, maar meer kwam er niet. We gaan in onze grote touringcar met chauffeur Luis richting de opgravingen. Daar aangekomen ontmoeten we onze gids Ernesto. Hij is blij met de enorme belangstelling en de vragen die op hem worden afgevuurd. Met hem lopen we een klein stukje door het oerwoud. Palenque was een grote Maya stad. Alle paleizen en religieuze gebouwen, en dat zijn er enorm veel, werden opgetrokken uit steen en zijn bewaard gebleven. Het gewone maya-volk woonde buiten de stenen gebouwen in hutjes. Daar is dus niets van over. Zij werden in die tijd gemiddeld 20-25 jaar. De koningen en Sjamanen gemiddeld 60-80 jaar oud. Het volk werd bewust dom gehouden. „ Keep them ignorent”, was dan ook de term die ook deze gids veelvuldig verkondigde. Slechts 5 % van Palenque is terugveroverd op het oerwoud. Overal waar je in de omgeving kijkt zie je nog stenen bouwsels onder de bomen en heuvels, die dus nog niet gerestaureerd zijn. We hebben weer enorm onder de indruk staan kijken naar de enorme omvang van de paleizen en gebouwen. Het blijft magnifiek om te staan in een stad die 2000 jaar geleden gestart is. Zo groot en complex. Bijzonder is het paleis van Pacal. Zijn tombe imet bijzondere sluitsteen is hier ook gevonden. Zijn vrouw is na haar dood begraven in een tombe in haar eigen huis. Daar bouwde haar familie gewoon een nieuwe woonlaag overheen. Maya’s houden ervan om hun doden nabij te houden. Dit jaar konden we alle gebouwen nog beklimmen en in. Vanaf volgend jaar is dat logischerwijs verboden. Je kunt nu de muurbeschilderingen nog aanraken. Daar worden ze natuurlijk met al die toeristen niet beter van! De rode verf die werd gebruikt voor de gebouwen, bevatte kwikzilver. Dat maakte dat de schilders heel jong stierven. Ook de archeologen werden eeuwen later (eerst op onverklaarbare wijze) ziek. Bijzonder is ook de teloorgang van het machtige Maya-rijk. Ze zijn aan hun eigen voorspoed tenonder gegaan. Zij wisten al hoe zij cement moesten maken voor hun bouwwerken. Voor het maken van 1 Kilo cement hadden ze echter 80 ton hout nodig Door de bouwdrift hebben ze daardoor teveel oerwoud moeten kappen. Uiteindelijk daarmee ook hun eigen voedselbron aangetast. Honger maakte weer dat de diverse Maya-stammen niet met elkaar maar tegen elkaar gingen werken. Bovendien namen de religieuzen (Shamanen) de macht over van de koningen ( diverse moordpartijen). Never mix politics with religion, was daarom ook het devies van de gidsen.. Na ruim 3 uur rondgelopen te hebben kregen we nog een korte tour door het oerwoud met uitleg over de bomen, zichtbare en onzichtbare mayagebouwen onder bomen/ bergen. Daarna ging het met lokaal vervoer terug naar de stad.  De kinderen hadden wel weer cultuur genoeg opgedaan dus die verdwenen na de lunch naar het zwembad aan de overkant van ons hotel. Jp en ik zijn nog een halve middag gaan slenteren in het dorpje zelf. Daar was overigens niets moois aan, maar ook dat heeft zijn charme. Wat straatleven opgesnoven en daarna klam en bezweet ook naar het zwembad. Heerlijk een paar uurtjes ontspannen met een boek. Daarna lekker douchen en aan de dis. Tijdens het eten trad er een lokale Mexicaan op die traditionele liedjes zong. Pien en Rik, 2  17-jarigen uit de groep kregen de (muziek) kriebels en mochten de microfoon en gitaar even overnemen voor 3 nummers. Nooit met elkaar gespeeld en toch ontzettend goed! Tijdens het eten kwam onze 1e tropische regenbui over ons dorp heen. Enorme plensbui en donder. Na een uurtje weer alles droog en normaal.