Dag 9 : San Cristobal

Dag 9: San Cristobal. 

Woensdag 30 juli. Vandaag een uitslaapdag. Na een uitgebreid ontbijt met veel vers fruit, worden we opgewacht door Dawn, een Mexicaanse van Amerikaanse origine die ons vandaag meeneemt naar 2 dorpjes in de omgeving van San Cristobal: San Juan Chamula en Zinacantan. Beiden zijn dorpjes waar oorspronkelijke, van Maya-origine indianenstammen leven. Slechts 7 kilometer van elkaar vandaan maar een wereld van verschil. In Chamula is alles nog zeer traditioneel. Meisjes worden uitgehuwelijkt als ze 12 zijn ( na de lagere school, dat is ook de enige scholing die ze krijgen) en sterven gemiddeld op hun 55e. De families leven vooral op zichzelf en leven van het telen groenten. We bezoeken we de Katholieke kerk van Johannes de Doper. De priester komt echter maar 2 keer per jaar om kinderen te dopen. Verder is de kerk 24/7 open voor de bevolking en haar eigen rituelen. De bevolking komt hier om te bidden. Dat doen ze echter met hun eigen eeuwenoude tradities. In de kerk staan geen banken. Families gaan op de vloer zitten en branden kaarsen en proberen slechte geesten te verdringen. Wij waren getuigen van 2 verschillende families die met zieke kinderen waren gekomen. De meegenomen levende kip werd over de rook van de kaarsen heen bewogen. Daarna werd de bek van de kip op het voorhoofd van het kindje bewogen. Er werd cola en alcohol gesprenkeld over de kaarsen en de kip gedood ( kop van romp getrokken..) Veel geprevel. Ik werd er verdrietig van. Het is mooi om te zien hoe oude tradities blijven bestaan. Vreselijk echter ook de wetenschap dat dit zieke kindje hier niet beter van zou worden. We hebben toch al aardig wat van de wereld gezien, maar deze ervaring was volslagen nieuw en indrukwekkend. Daarna even rustig door het dorpje gelopen en aan de cappuccino gezeten. Vervolgens de bergkam over naar het volgende dorp Zinacantan. Ook Maya’s maar met een vleugje Aztekenbloed.  Andere gezichtsvormen en gewoontes. Beide dorpen mengen niet. Vrouwen kiezen hier hun eigen partner en  trouwen dus ook op latere leeftijd. Het hele dorp werkt samen als gemeenschap en kweekt bloemen voor de export naar Amerika. Overal kassen. Meer welvaart dus ook. We komen aan terwijl er juist een groot feest is. Iedereen in hun feestkleding in paars/roze tunieken. In de kerk is het stampensvol en een komen en gaan van kinderen in het wit die massaal gedoopt worden. Ook een goede dag voor het huwelijk, want we spotten meerdere bruidsparen. Het betekent ook veel fotogenieke momenten. Overigens wel lastig want de meeste meisjes en vrouwen wenden snel hun gezicht af. Ze zijn bang dat hun geest wordt meegenomen als ze worden gefotografeerd. Daarna nog langs bij een familie thuis waar mais-tortilla’s voor ons gebakken worden en door ons genuttigd. Dawn vertelt ontzettend veel mooie achtergrond verhalen waardoor we meer inzicht krijgen in hun gebruiken en rituelen. Om half 2 zijn we terug in ons hotel. Wij hebben de hele middag om de relaxte sfeer van San Cristobal goed te gaan proeven. We beginnen met een goede lunch in wederom een oud koloniaal pand. De stad is in 1540 door de Spanjaarden gesticht als hoofdstad van de regio. De hele binnenstad is nog volledig in tact, kleurrijk en erg sfeervol. Bovendien overal gezellige restaurantjes, koffiebarretjes en winkeltjes. We slenteren wat langs de marktjes, winkeltjes en zijn rond 7 uur terug in het hotel. Even chillen, foto’s downloaden en daarna de stad weer in. Zelfde ritueel. Langs de avondmarkt op het plein. Er worden wat kleine dingetjes gekocht en vervolgens gaat Pieter weer naar bed. Laurens en Iris gaan met „ the gang”  de stad nog even in. Pien en Rik hebben samen de goedkoopste gitaar gekocht die ze hier konden vinden en gaan als straatmuzikant aan de slag.